The world need the peace not only for a night or for a day just for ever ! But the only way to get it ist love in Jesus Christ !

Die Welt braucht die Frieden nicht nur fuer eine nacht aber fuer immer !dasis aber moeglisch in Liebe zu dem Jesus Christus !

Rozejm bożonarodzeniowy – wydarzenia, do jakich doszło na froncie zachodnim w czasie I wojny światowej w dniach Bożego Narodzenia 1914 roku w okolicach Ypres, między bratającymi się oddziałami alianckimi i niemieckimi. Do pierwszych prób bratania się oddziałów doszło w noc wigilijną między oddziałami niemieckimi oraz walijskich fizylierów z inicjatywy tych pierwszych. Początkowo brali w tym udział jedynie szeregowi żołnierze i podoficerowie. Najpierw żołnierze niemieccy dekorowali swoje okopy lampkami i ozdobami bożonarodzeniowymi. Potem rozpoczęło się wspólne śpiewanie kolęd i wykrzykiwanie życzeń. Obie strony zgodziły się na zebranie i pogrzebanie zabitych leżących na ziemi niczyjej. Szkocka jednostka 6th Gordon Highlanders pogrzebała zwłoki zebranych towarzyszy we wspólnym grobie z Niemcami. Po czym przy akompaniamencie dudziarza odśpiewano razem psalm 23. Do pierwszego kontaktu oficerów doszło między kapitanem Stockwellem ze strony fizylierów walijskich oraz jednym z dowódców niemieckich. Uzgodniono wówczas rozejm do godziny 8:30 drugiego dnia świąt. Oficerowie wymienili się symbolicznymi podarkami. Niemcy sprezentowali Brytyjczykom beczkę piwa. Kapitan Stockwell odwdzięczył się śliwkowym puddingiem. Ustalono że żołnierze obu stron mieli pozostać w okopach. To ustalenie pozostało jednak martwe. Do godziny 12 blisko połowa brytyjskiego frontu spontanicznie zawarła rozejm z niemieckimi oddziałami na swoich odcinkach. Na ziemi niczyjej bratały się pododdziały z obu stron, wymieniając drobiazgami, zawartością paczek świątecznych i używkami. Rozegrać miano także na ziemi niczyjej mecz futbolowy, który zakończony został wynikiem 3:2 dla Niemiec, gdy futbolówka przebiła się na wystającym drucie kolczastym. Ze strony brytyjskiej w rozejmie brały udział m. in. Londyńska Brygada Strzelców, 5 dywizja sformowana w Manchesterze i Devonshire oraz pułk westminsterski. Po stronie niemieckiej pułki saksońskie. Oprócz oddziałów z Wysp Brytyjskich wzięły w nim udział także niektóre francuskie, hinduskie i belgijskie. Wieści o rozejmie dotarły do dowództwa brytyjskiego ze sporym opóźnieniem także ze względu na odległość, sztab mieścił się 27 mil od frontu. Drugiego dnia świąt wyżsi oficerowie z obu stron próbowali doprowadzić do zakończenia rozejmu. Mimo że rozejm oficjalnie skończył się o 8:30, przez cały dzień nie podjęto walki. Żołnierze obu armii nie śpieszyli się. Po stronie niemieckiej doszło nawet do krótkotrwałego buntu w 107. pułku saksońskim. W niektórych miejscach rozejm trwał dłużej przeciągając się do 31 grudnia i Nowego Roku. Szkoci utrzymali rozejm aż do 3 stycznia. Ostatecznie rozejm zakończyli snajperzy z obu stron, strzelając do tych żołnierzy, którzy wciąż próbowali przechodzić na drugą stronę okopów. Wkrótce po niemieckiej stronie front obsadziły inne, świeże oddziały z Prus. Rok później w tym samym miejscu koło Neuve Chappelle doszło do o wiele mniejszych prób bratania się. Zaważyły na tym wydarzenia z przeciągu minionego roku, tj. nieudany, krwawy atak brytyjski na Ypres oraz użycie przez Niemców gazów bojowych. Dowódcy z obu stron starali się także nie dopuszczać do prób bratania zarządzając na dni świąteczne ostrzał artyleryjski. Unikano także trzymania oddziałów dłużej w jednym miejscu, aby nie doszło do bliższego zapoznania się z żołnierzami z drugiej strony frontu.

Рожде'ственское переми'рие— краткое неофициальное прекращение боевых действий на западном фронте Первой мировой войны, происходившее в Сочельник и Рождество 1914 года между британскими и французскими солдатами с одной стороны, и немецкими с другой.
7 декабря 1914 года Папа Бенедикт XV выступил с призывом об официальном временном перемирии. Эта инициатива была одобрена Германией, но отвергнута командованием остальных сторон, которые были очень недовольны нарушением дисциплины войсками на Рождество.
Несмотря на то, что официального перемирия не было объявлено, родные и близкие солдат хотели порадовать их на Рождество, потому что это — особенный праздник. Солдаты обеих сторон получили из дому множество посылок, в которых кроме теплой одежды, лекарств и писем, были рождественские подарки, и даже гирлянды из еловых ветвей.
Перемирие началось в канун Рождества, вечером 24 декабря, когда немецкие солдаты начали украшать окрестности своих окопов в районе Ипра. Сохранились фотографии, как немецкие солдаты украшают Рождественские елки в окопах. А когда солдаты начали петь рождественские гимны, британская пехота из своих окопов ответила пением английских колядок.
Немецкие солдаты кричали на ломаном английском: «A happy Christmas to you, Englishmen!».[1] А в ответ раздавалось: «Same to you, Fritz, but dinna o’er eat yourself wi' they sausages!»*[2]
Атмосферу, царившую на поле перемирия, очень точно передает знаменитая баллада «Christmas in The Trenches» [3] (слова и музыка John McCutcheon). Эта песня основана на реальных событиях, происходивших на Западном фронте Первой Мировой Войны. Йен Кэлхаун, шотландец, был одним из офицеров британских вооруженных сил. За участие в Рождественском перемирии он был приговорен к смерти «за пособничество врагу», и только вмешательство монарха Георга V избавило его от приговора.
Обе стороны продолжали кричать рождественские поздравления друг другу, и солдаты стали выходить на нейтральную полосу для обмена подарками — шоколадом, сигаретами, разными мелочами. Недавние враги показывали друг другу фотографии своих семей и даже сыграли в футбол на нейтральной полосе.
Одной их причин, по которой рассматривался вопрос о возможности перемирия была необходимость убрать трупы, которые оставались на поле боя в течении нескольких месяцев и похоронить убитых. Поэтому наряду с радостными хлопотами, солдаты выполняли скорбную работу: на нейтральной полосе солдаты обеих сторон выносили тела своих погибших товарищей. На отпевании присутствовали пехотинцы противников.
Перемирие распространились на другие районы фронта, и осталось много историй о футбольных матчах между противоборствующими сторонами. Во многих секторах перемирие продолжилось и 25 декабря, а в некоторых районах и до Нового года.
В последующие годы артиллерии было приказано обстреливать фронт в рождественскую ночь, однако и в Рождество 1915 года были отмечены походы солдат в окопы врагов на празднование, хотя и в меньших размерах.

Se conoce como Tregua de Navidad a un breve alto el fuego no oficial que ocurrió entre el Imperio Alemán y las tropas británicas estacionadas en el frente occidental de la Primera Guerra Mundial durante la navidad de 1914. La tregua comenzó en la víspera de la Navidad, el 24 de diciembre de 1914 cuando las tropas alemanas comenzaron a decorar sus trincheras, luego continuaron con su celebración cantando villancicos, específicamente Stille Nacht (Noche de paz). Las tropas británicas en las trincheras al otro lado respondieron entonces con villancicos en inglés.
Ambos lados continuaron el intercambio gritando saludos de Navidad los unos a los otros. Pronto ya había llamadas a visitas en la tierra de nadie, donde pequeños regalos fueron intercambiados: whisky, cigarrillos, etc. La artillería en esa región permaneció silenciosa esa noche. La tregua también permitió que los caídos recientes fueran recuperados desde detrás de las líneas y enterrados. Se condujeron ceremonias de enterramiento con soldados de ambos lados del conflicto llorando las pérdidas juntas y ofreciéndose su respeto. En un entierro en la Tierra de nadie, soldados británicos y alemanes se reunieron para leer un fragmento del Salmo 23:
El Señor es mi pastor, nada me falta.
Sobre pastos verdes me hace reposar,
por aguas tranquilas me conduce.
El Señor me da nueva fuerza,
me consuela, me hace perseverar.
Me lleva por el buen camino,
por el amor de su nombre.
Aunque camine por un valle oscuro
no temeré mal alguno porque Él está conmigo.
La tregua se propagó hacia otras áreas, y hay muchas historias — algunas quizá apócrifas — de partidos de fútbol entre las fuerzas enemigas. Hay cartas que confirman que el resultado de uno de esos juegos fue 3 a 2 a favor de Alemania.
En muchos sectores la tregua sólo duró esa noche, pero en algunas áreas duró hasta el año nuevo, e incluso hasta el mes de febrero.
La tregua ocurrió a pesar de la oposición de los niveles superiores de los ejércitos. Anteriormente un pedido hecho por el papa Benedicto XV de una tregua entre las partes en guerra había sido desoído.
Los comandantes británicos John French y Sir Horace Smith-Dorrien juraron que una tregua así nunca volvería a permitirse (sin embargo ambos habían dejado el mando antes de la Navidad de 1915). En los años subsiguientes se ordenaron bombardeos de artillería en la víspera de la festividad para asegurarse de que no hubiera más reblandecimientos en medio del combate. Asimismo las tropas eran rotadas por varios sectores del frente para evitar que se familiaricen demasiado con el enemigo. A pesar de esas medidas hubo encuentros amigables entre soldados, pero en una escala mucho menor que la de los encuentros del año anterior.
Durante la Pascua de 1916 ocurrió una tregua similar pero en el Frente oriental.

La Trêve de Noël est un terme utilisé pour décrire plusieurs et brefs cessez-le-feu non officiels qui ont eu lieu pendant le temps de Noël et le Réveillon de Noël entre les troupes allemandes, britanniques et françaises dans les tranchées lors de la Première Guerre mondiale, en particulier celles entre les troupes britanniques et allemandes stationnées le long du front de l'Ouest en 1914, et dans une moindre mesure en 1915. En 1915, il y eut une trêve de Noël similaire entre les troupes allemandes et françaises. En 1916, une trêve eut aussi lieu sur le front de l'Est.