... nie trzeba sobie przypominać... ta świadomość jest zawsze, tylko co pomoże w tym wypadku wyciąganie znów tematów, które od wieków są chyba wyrzutem samego Boga... niemoc, nieporadność, bezsilność... to już problem globalny, nie tylko Afryka... także tu, blisko, nawet w Polsce jest tyle biedy, nieszczęść, dramatów... może nie widać jeszcze skrajnego niedożywienia i nie odnotowuje się wysokiego wskaźnika umieralności z powodu chorób wywołanych skandalicznymi warunkami sanitarnymi ale coraz powszechniej zauważalne jest zubożenie i bardzo trudna sytuacja wielu rodzin, nie wspominając o ludziach zupełnie samofinansujących się... to nie temat na 5 min i nie na teraz...

co prawda miałam inny kontekst myślowy - mianowicie aspekt misjonarzy, ludzi, którzy dają radę poświęcić całych siebie w imię służby drugich, tych słabszych, bezbronnych, których większość odrzuca, za których nikt się nie modli... którzy właściwie urodzili się z zapisaną wkrótce śmiercią w oczach...

dziś już nie chcę płakać. dobranoc

Stefanek... jeśli nawet Ty przeżegnałeś się pod info, które wkleiłam... to naprawdę cuda, cuda niepojęte (jak w clipie wstawionym przez Makatanę) aż chciałoby się powiedzieć... wszelki Duch Pana Boga chwali...

co do linku poniżej... nie wszystko zdążyłam jeszcze przyswoić... zatrzymałam się na Pustelni w blogu autora - ks. Mariusza... "Każdy człowiek potrzebuje mieć w życiu swoją pustelnię, taką swoją izdebkę, w której może pobyć sam na sam z Panem Bogiem i poukładać sobie świat, uporządkować myśli. Niech ten nieudolnie prowadzony blog będzie taką małą pustelnią, kawałkiem pustyni pośród świata..." Nieudolnie? Ksiądz Mariusz miał chyba zły dzień, że tak się zlinczował myślą i słowem... ja w każdym razie będę miała nieprzeciętną lekturę, duchową strawę sądzę, że na kilka wieczorów

... i popatrz jak to bywa... naprawdę potrzebowałam informacji o Redemptorystach... z Nimi także w pewnym momencie na chwilę, na bardzo znaczącą chwilę - skrzyżowały się moje drogi, kolejny punkt kulminacyjny w wędrówce za Bogiem... przedziwny mam życiorys - przecież niczego nie planowałam, nie zakładałam, nie ustawiałam świateł ani drogowskazów... i tak po ludzku nazywane zbiegi okoliczności co jakiś czas wpisywały ważny etap do rozkładu życia... najpierw moja rodzima parafia, później Dominikanie, Jasna Góra, Franciszkanie, Redemptoryści, Jezuici... między czasie jeszcze bardzo osobiste doświadczenia jakby z samym Niebem... czasem już zwyczajnie nie nadążam i nie wiem do czego w końcu Bóg mnie zaprasza i czy w ogóle (???)... czasem to wszystko jest bardzo trudne, nie wszystkie odpowiedzi uzyskuje się na kolanach...

Stefan- rzuć okiem na linki w blogu

zakony-na-swiecie.blogspot.com/2011/10/redemptorysci.html

niebywałe źródło informacji