św. Antonin

„W przypadku gdyby Papież stał się heretykiem, to – przez sam ten fakt i bez żadnego innego orzeczenia – odłączyłby się od Kościoła. Głowa oddzielona od ciała nie może – tak długo jak pozostaje oddzielona – być głową tego samego ciała, od którego została odcięta”.

Z miłości do innowierców należy głosić im Ewangelie, np Żydom i Muzułmanom

z miłości do odstepców i grzeszników
należy ich pouczać..
Za nami stoi 2000 lat Kościoła swiietego i jasnych nauk; a mamy teraz nowych nauczycieli z nowych grup Neo czy Odnowa, którzy maja 3 lata zatwierdzone kerygmaty i swoich prezbiterów z nowych seminariów i oni nas chca przechrzcić!
Opanujcie sie...
Skupcie sie raczej na tym co wam udowodniłem czarno na białym

9-11 2001 szatan został uwolniony z czeluści i doszło do supernaturalnego unicestwienia 14 bydynków WTC plus Pentagon i inny samolot--- Pennsylvania
Nic z niego nie znależli..tak jak nic nie znależli z samolotów w WTC!
jak nic nie znależli z samolotu 8 marca 2014 mh370
jak nie znalezli ani ciał ani nawet czarnyh skrzynek z samolotu w 2005 w Lisa, Nigerii (flight 210), który spadł na łąkę......
dziesiątki-setki supernnaturalnych destrukcji i ataków...
Wokół Księzyca krąży obiekt ...zarejestrowany na video i 25 grud 2012 i potem i ostatnio 2 marca 2015
Kto nim steruje, jakie ma mozliwości?
na pewno jest to supernaturalny obiekt o wysokiej inteligencji... tak podobnie szatan zniszczył 9-11 2001
Nie ludzie, nie samoloty!

Ile jeszcze sie bedziecie sprzeczać?
Czytajcie znaki Czasów Apokalipsy!
biskup Williamson od dawna nazywał raport 9-11 2001 kłamstwem!

Gwiazda-Orbita wokół Księzyca 25 grud 2012 i 10 luty 2014
Apokalipsa wyraźnie mówi, że szatan w widzialny sposób będzie atakował z latających pojazdów przypominajacych wielkie szarańcze!
czy juz jestescie gotowi na pokaz sił szatana nad waszymi miastami?
Kogo bedzie atakowal i jak a kogo oszczędzi jest wyraźnie napisane w Apokalipsie...
Czasu mamy niewiele... znakomita okazja do Spowiedzi na Wielki Tydzień! z całego życia!
Nawracajcie sie i głoście Ewangelię Jezusa bo Król nadchodzi!
Aby was nie zastał spiących lub upitych!
Post i Pokuta!

Ogłaszam również, że nalezy się spodziewać jawnej fizycznej inwazji szatana i jego wojsk demonicznych...
Co w tym nowego, w tej interpretacji?
Do tej pory szatan działał w ukryciu, z ukrycia i mało fizycznie raczej tylko duchowe ataki...
Apokalipsa wyraznie mówi, że na czasy Ostateczne dostaje zezwolenie na ataki milionami pojazdów latających jakby szerszenie tylko ze wielkie...;
Czytajcie te 10 kartek Apokalipsy pod tym kątem, jak szatan będzie atakował, na co ma zezwolone a co zabronione, kogo atakować a kogo nie...
Wszystkiego za was nie zrobię... 10 karteczek to w podstawówce dziecko potrafi przeczytać jednego dnia!
Ilość samych tzw "lotów" chemtrails jest astronomiczna! gigantyczna..
raporty że to trucizny i szkodliwe opryski wskazują jednoznacznie, ze ludzie by tego nie chcieli wykonywać
a poza tym, kosztowało by to więcej niż budżety narodowe każdego kraju!
Ciekawe, że te "opryski" trwają właśnie nad każdym miastem i wioską świata!
Szatan atakuje jawnie, widzialnie i fizycznie...
No od kiedy mamy chemtrails?
Czy były przed datą 9-11 2001?
Nie sądzę!
Ta data pokazana jest w Apok 9-11 przez uwolonienie króla czeluści!

@
W obronie Tradycji Kościoła @ DLA RATUNKU SYJONISTY I TROLLA PORTALOWEGO :

===================================

Modlitwa

-

egzorcyzm

Potężna Niebios Królowo i Pani Aniołów, Ty, która otrzymałaś od Boga posłannictwo i władzę, by zetrzećgłowę szatana, prosimy Cię pokornie, rozkaż hufcom anielskim, aby ścigały szatanów, stłumiły

Ja

zuchwałość, a zwalczając ich wszędzie, strąciły do piekła. Święci Aniołowie i Archaniołowie, brońcie nas istrzeżcie nas. Amen.

Masz rację notatnik
Zbieraj na mnie haki!
nie zapomnij że też ogłaszam
-jawne, fizyczne ataki szatana np 9-11 2001
-jawne fizyczne "loty" chemtrails które podobno są bardzo szkodliwe dla człowieka
-jawne głoszenie herezji przez kard Waltera Kaspera i Marxa
-Jawne bluznierstwa kard Dolan,a dn 17 Marca 2015
-jawne i udokumentowane obiekty orbitujące Księżyc... nie wiadomo co od nich się spodziewać, czy są od Aniołów czy demonów...jedno jest pewne, że ludzie takich nie mają mozliwości aby orbitować dookoła Księżyca od roku conajmniej 2012 grud... swoją drogą mogę Ciebie spytać, wg Twojej opinii na czym ma polegać walka biskupa z biskupem, księdza z księdzem, 2 przeciw 3 w rodzinie, synowa przeciw teściowej itd?
Rozpoczęty Synod przeciw Rodzinie ustawił 2/3 biskupów przeciw 1/3
Ostatnio uzyskaliśmy publiczne potwierdzenia, że papa Franciszek stanął po stronie tych biskupów w większości którzy dążą do trwałych zmian naszej Wiary. Stwierdził, że nie potrzeba pełnej 2/3 gdy on ich wspomaga i nakazał upublicznienie wszystkich punktów nawet tych przegłosowanych na NIE.

link na życzenie..
----------------------

Posuniecie bp Williamsona było oczekiwane od dawna przez środowiska zorientowane;
nazywa się to w prawie kanonicznym, działanie w przeświadczeniu konieczności.

Ale tak jak przewidywałem, tacy jak fr.parvus uznał ten pretekst do zdjęcia (zdjętej już w 2009) ekskomuniki
z biskupów Bractwa i wespół z innymi dziennikarzami nałozył teraz tę ekskomunikę na bp Williamsona.
Parvus, a kimże ty jesteś aby ekskomunikować świętego biskupa?
Biskup Williamson prowadzi owczarnię w trudnych czasach Ostatecznych zwanych Apokalipsą i broniąc Doktryny. Sprzeciwia się herezjom Modernizmu.
Jeśli on nie głosi herezji to czemu Watykan go prześladuje?
ale także
Sprzeciwia się jasno kłamstwom 9-11 2001 i kłamstwom Religii Holocaustu.

Można się zastanawiać, który ostatni papież był prawowity, czy Benedykt 16 czy Jan Paweł 2?

Kardynał Raymond Burke: papież nie posiada władzy, by zmienić nauczanie Kościoła

24 lutego 2015

Kardynał Raymond Burke: papież nie posiada władzy, by zmienić nauczanie Kościoła

gazetawarszawska.com/kosciol-swiety/1172-kard-burke…

[pominąłem komentarze Redaktora GW. md] www.dakowski.pl

W niedzielę 8 lutego 2015 roku francuska telewizja France 2 wyemitowała wywiad z kard. Burke, zatytułowany N’oubliez pas de prier pour moi („Nie zapominajcie modlić się za mnie”).

Krótki filmiki z fragmentami oryginału nagrania wideo wywiadu – w języku włoskim (z napisami po francusku) oraz tłumaczeniem angielskim: Catholic Conclave: Cardinal Burke says „I will resist” when asked what he will do when the Pope persists in his direction

——————————–

cathcon.blogspot.ca/…/cardinal-burke-…

Poniżej przedstawiamy polskie tłumaczenie wywiadu.

Pytający: Bardzo się cieszymy ze spotkania i że mógł ksiądz Kardynał poświęcić nam chwilę czasu. Czy jest ksiądz Kardynał wielkim wielbicielem Benedykta XVI?

[W pokoju kard. Burke, jak widać na wideo, na półce ustawione są dzieła papieża Benedykta].

Kard. Burke: O, tak!

Pytający: Posiada ksiądz Kardynał komplet jego dzieł?

Kard. Burke: Myślę, że największą ze wszystkich zalet Benedykta XVI jest to, że jest on mistrzem wiary. Kiedy pojawia się zamieszanie, bunt, to ja zawsze odnoszę się do niego, do jego pism na temat liturgii, ale także w odniesieniu do innych kwestii doktrynalnych. Teraz muszę się przyzwyczaić do nowego papieża i…

Pytający: Czy jest to trudne? Ale proszę szczerze.

Kard. Burke: Słyszałem tu i ówdzie jakieś żarty pośród kardynałów w stylu: „A ile słabości ksiądz Kardynał posiada?” Uwagi te będą trwały przez jakiś czas[Dotyczy to ostrej nagany, jaką Franciszek udzielił kardynałom na Boże Narodzenie, zob. Franciszek wylicza grzechy kurii – i co dalej? Gdzie grzech niegłoszenia prawdy, odstępstwa od wiary? ]

Pytający: Kilku konserwatywnych kardynałów przedsięwzięło krucjatę w celu obrony tradycyjnej rodziny, pomiędzy nimi są kardynałowie Muller, Brandmuller i Caffarra. A kard. Burke stoi na czele rebeliantów. Debaty są bardzo gorące i ożywione.

Kard. Burke: Nie mogę zaakceptować tego, aby Komunia była udzielana osobie, która żyje w nieregularnym związku, bo to jest cudzołóstwo.

Odnośnie do sprawy osób tej samej płci – to nie ma nic wspólnego z małżeństwem. Jest to cierpienie, które dotyczy pewnych osób, które wbrew naturze odczuwają pociąg seksualny do osób tej samej płci. Tym ludziom musimy pomóc, aby żyli w czystości. Ale tu nie ma żadnego nawiązania do małżeństwa i rodziny, to jest oddzielne zagadnienie.

Pytający: Jak więc zamierza ksiądz Kardynał skierować papieża Franciszka we właściwym kierunku?

Kard. Burke: W tej sprawie trzeba być bardzo ostrożnym, mając na względzie władzę papieża. Klasyczna formuła brzmi, że „papież posiada pełnię władzy”. To jest prawda. Ale nie jest to władza absolutna. Posiada on władzę w służbie doktryny wiary. A więc papież nie posiada władzy, by zmienić nauczanie, doktrynę.

Pytający: W prowokacyjny sposób można powiedzieć, że to ksiądz Kardynał jest prawdziwym strażnikiem doktryny, a nie papież Franciszek?

Kard. Burke [z uśmiechem, kręcąc głową na znak sprzeciwu]: Musimy… pozostawmy na boku sprawę papieża. W naszej wierze przewodzi nam prawda naszej doktryny.

Pytający: Jeżeli papież Franciszek będzie dalej podejmować ten kierunek, to co ksiądz Kardynał zrobi?

Kard. Burke: Stawię opór. Nie mogę nic więcej uczynić. Nie ulega żadnej wątpliwości, że jest to trudny czas, to jest jasne, to jest jasne.

Pytający: Czy jest to bolesne?

Kard. Burke: Tak.

Pytający: Niepokojące?

Kard. Burke: Tak.

Pytający: Według księdza Kardynała, czy dzisiaj Kościół katolicki jest zagrożony jako instytucja?

Kard. Burke: Pan nas zapewnił, jak zapewnił świętego Piotra w Ewangelii, że„moce piekielne Go nie przemogą” – non praevalebunt – jak mówimy po łacinie. Że moce piekielne nie osiągną – powiedzmy tak – zwycięstwa nad Kościołem.

Pytający [spoglądając na portret papieża Franciszka w pokoju Kardynała]: A więc Franciszek jest przyjacielem księdza Kardynała?

Kard. Burke [śmieje się]: Nie chciałbym oczywiście uczynić z papieża mojego wroga!

@ DLA RATUNKU SYJONISTY I TROLLA PORTALOWEGO :
W obronie Tradycji Kościoła

5. OD CZEGO ZACZĄĆ? Któregoś dnia zatelefonował do mnie pewien biskup i poprosił, bym dokonał egzorcyzmu poleconej przez niego osoby. Moją pierwszą odpowiedzią było, żeby on sam wyznaczył jakiegoś egzorcystę. Wtedy usłyszałem, że nie udało mu się znaleźć kapłana, który podjąłby się tego zadania. Niestety, tego rodzaju trudność jest powszechna. Wiele razy pisałem o tym, że złego ducha bardziej złości spowiedź w konfesjonale, czyli wydzieranie mu dusz, niż egzorcyzmowanie, które oznacza wyrwanie mu ciał. A w jeszcze większy gniew wprowadza się go przez głoszenie kazań, ponieważ wiara rodzi się ze słowa Bożego. Dlatego też kapłan, który ma odwagę głosić kazania i spowiadać, nie powinien odczuwać żadnego lęku przed sprawowaniem egzorcyzmów. Leon Bloy napisał mocne słowa o kapłanach, którzy odmawiają dokonywania egzorcyzmów. Przytaczam je z książki Balducciego, II diavolo [Diabeł], Casale Monferrato, str. 233: Kapłani nie korzystają prawie nigdy ze swojej władzy egzorcystów, ponieważ brak im wiary i w istocie boją się wystąpić przeciw diabłu. Także i to jest prawdą, iż wielu z nich obawia się odwetu z jego strony, a zapomina o tym, że diabeł może wyrządzić nam tylko tyle zła, na ile Bóg mu pozwoli - nie może być z nim układów o zawieszenie broni! Autor pisze dalej: Jeśli kapłani stracili wiarę do tego stopnia, że nie wierzą już w swoją władzę egzorcystów i nie robią już z niej użytku, oznacza to straszne nieszczęście, okropne sprzeniewierzenie, w następstwie którego najgorszym nieprzyjaciołom pozostawieni są histerycy ze swymi krzykami rozlegającymi się w szpitalach. Słowa mocne, ale prawdziwe. Jest to po prostu zdrada wobec nakazu Chrystusa. Powracam do wspomnianego wcześniej telefonu biskupa. Powiedziałem mu otwarcie, że jeśli nie znalazł odpowiednich kapłanów, to sam powinien osobiście dokonać egzorcyzmu. Odpowiedział mi z całą szczerością: „Ja? Nie wiedziałbym nawet od czego zacząć". Przytoczyłem mu słowa, które skierował do mnie o. Candido, gdy rozpoczynałem swoją posługę egzorcysty: „Proszę zacząć od przeczytania pouczeń zawartych w Rytuale i odmówić nad proszącym o egzorcyzm przepisane modlitwy". Jest to punkt wyjścia. Rytuał egzorcyzmów rozpoczyna się podaniem 21 zasad, których egzorcysta powinien przestrzegać. Mimo że zostały one sformułowane w 1614 roku, są wciąż aktualne i pełne mądrości. Po ostrzeżeniu egzorcysty, aby łatwo nie wierzył w obecność złego ducha w osobie, która do niego przychodzi, Rytuał podaje szereg praktycznych zasad, dotyczących zarówno rozpoznawania, czy chodzi o przypadek prawdziwego opętania, jak i działań, jakie egzorcysta winien podjąć. Zmieszanie biskupa („nie wiedziałbym nawet od czego zacząć") jest uzasadnione. Nie można pełnić posługi egzorcysty bez przygotowania. Wyznaczyć takie zadanie kapłanowi to tak, jakby dać komuś podręcznik chirurgii, a potem żądać od niego, aby dokonał operacji. Wielu ważnych rzeczy można nauczyć się tylko w praktyce. Dlatego pomyślałem, że pożyteczne będzie wydanie drukiem opisu moich doświadczeń, które nabyłem pod kierunkiem doświadczonego o. Candido. Zdaję sobie sprawę, że moje przedsięwzięcie nie osiągnie w pełni zamierzonego celu, ponieważ książka nie oddaje głębi przeżycia. Ale piszę również o rzeczach, których nie ma w żadnej innej książce. W rzeczywistości punkt wyjścia jest inny. Kiedy przychodzi jakaś osoba albo przyprowadzają ją domownicy lub znajomi, aby ją egzorcyzmować, należy rozpocząć wówczas od przesłuchania, by dowiedzieć się, czy istnieją powody uzasadniające przystąpienie do egzorcyzmu. Jeśli takich powodów nie ma, to dzięki przesłuchaniu można przynajmniej dokonać rozpoznania. Dlatego rozpoczyna się od badania objawów, o których mówi dana osoba lub jej domownicy, a także możliwych przyczyn. Zawsze rozpoczyna się od zwrócenia uwagi na bóle fizyczne. W organizmie dwoma miejscami, najczęściej dotkniętymi przez złego ducha są głowa i żołądek. Poza ostrymi bólami głowy, niewrażliwymi na środki uspokajające, u młodych ludzi może być nagłe zaniedbywanie się w nauce: zdolni chłopcy, którzy nigdy nie mieli trudności w szkole, nagle nie potrafią się uczyć i zupełnie tracą pamięć. Jako podejrzane objawy Rytuał wymienia takie zjawiska jak poprawne mówienie nieznanymi językami lub ich rozumienie, znajomość rzeczy odległych i ukrytych, wykazywanie nadludzkiej siły mięśni. Jak już wspomniałem, z tego rodzaju zjawiskami spotykałem się dopiero w czasie błogosławieństw (tak zawsze nazywam egzorcyzmy), nigdy wcześniej. Osoby te często mają dziwne lub gwałtowne odruchy. Typowym objawem jest wstręt do wszystkiego, co święte: opętane osoby nagle przestają się modlić, a wcześniej to czyniły; nie chodzą już do kościoła, zdradzając uczucie rozdrażnienia; często bluźnią i znieważają święte przedmioty i obrazy. Prawie zawsze wiążą się z tym zachowania aspołeczne i gniewne wobec domowników lub otoczenia, w którym przebywają. Nie trzeba zaznaczać, że gdy ktoś przychodzi do egzorcysty, ma już za sobą wszystkie badania i możliwe leczenie medyczne. Wyjątki są bardzo rzadkie. Dlatego egzorcysta nie ma trudności, by poznać zdanie lekarza i dowiedzieć się o przebytym leczeniu i jego skutkach. Innym miejscem często porażonym jest szyjka żołądka, która się znajduje tuż pod mostkiem. Także i tam mogą występować ostre bóle, które nie poddają się leczeniu. Charakterystyczne dla chorób z przyczyn demonicznych jest zwykle przemieszczanie się bólu na cały żołądek, jelita, nerki, jajniki. Lekarze nie rozumieją przyczyn tego zjawiska i nie osiągają pozytywnego skutku stosując leki. Powiedziałem, że jednym z kryteriów rozpoznawania opętania przez złego ducha jest nieskuteczność lekarstw, w przeciwieństwie do błogosławieństw, czyli egzorcyzmów. Egzorcyzmowałem Marka, dotkniętego silnym opętaniem. Przebywał długo w szpitalu i był wyniszczony leczeniem psychiatrycznym, zwłaszcza wstrząsami elektrycznymi, ale to nie przynosiło najmniejszej poprawy. W czasie leczenia jego bezsenności, podawano mu przez tydzień środki nasenne, które mogłyby uśpić słonia, on jednak nie mógł wcale zasnąć. Snuł się po korytarzach kliniki z wytrzeszczonymi oczami, podobny do matołka. Wreszcie udał się do egzorcysty i został wyleczony. Nadzwyczajna siła może być także objawem opętania przez złego ducha. Takiego szaleńca można trzymać w zakładzie psychiatrycznym tylko w kaftanie bezpieczeństwa. Opętanego nie da się niczym utrzymać; potrafi zerwać nawet żelazne łańcuchy, jak mówi o tym Ewangelia w opowiadaniu o opętanym z Gadary. O. Candido opowiadał mi o wątłej i na pozór słabej dziewczynie, którą w czasie dokonywania egzorcyzmów musiało trzymać czterech mężczyzn. Rwała wszystko, nawet szerokie pasy skórzane, którymi usiłowano ją związać. Pewnego razu została przywiązana grubymi sznurami do żelaznego łóżka; połamała część jego metalowych elementów, a resztę pozaginała. Często osoba dotknięta przez złego ducha (lub także inne osoby, jeśli dotknięta jest cała rodzina) słyszy dziwne odgłosy, kroki na korytarzu, otwierające się drzwi, widzi, jak znikają i pojawiają się z powrotem przedmioty w najróżniejszych miejscach, słyszy uderzenia w ściany i w meble. Pytam zawsze, aby poznać przyczynę zjawisk, jak dawno zaczęły się zaburzenia, czy wiążą się z jakimś konkretnym wydarzeniem; czy dana osoba brała udział w seansach spirytystycznych czy zwracała się do wróżących z kart lub czarowników. W przypadku otrzymania odpowiedzi twierdzącej pytam jeszcze, w jakich okolicznościach do tego doszło i jaki miało przebieg. Niekiedy w poduszkach lub materacach osób dotkniętych przez złego ducha znajdywano dziwne przedmioty, takie jak: nici kolorowe, kosmyki włosów, warkocze, odłamki drewna lub żelaza, wianuszki lub wstążki mocno powiązane, laleczki, figurki zwierząt, bryłki zakrzepłej krwi, kamyki. Wszystkie te przedmioty wskazują na dokonanie guseł. Jeśli wyniki przesłuchania potwierdzają działanie złego ducha, wówczas należy dokonać egzorcyzmu. Obecnie przytoczę kilka przykładów z mojego doświadczenia egzorcysty. Pewnego razu przyszła do mnie pani Marta w towarzystwie swego męża, aby przyjąć ode mnie parę błogosławieństw. Przybyła z daleka i z niemałym poświęceniem. Po zadaniu kilku pytań byłem już przekonany, że mogę przystąpić do egzorcyzmu, chociaż udzielili go jej już inni, ale bez skutku. Na samym początku upadła na ziemię i wydawała się nieprzytomna. Kiedy dalej odmawiałem modlitwy wstępne, co jakiś czas wolała: „Pragnę prawdziwego egzorcyzmu, a nie tych rzeczy!" Na początku pierwszego egzorcyzmu, który rozpoczyna się słowami Exorcizo te, uspokoiła się jakby zadowolona; słowa te zapewne wryły się jej w pamięć podczas poprzednich egzorcyzmów. Potem zaczęła się skarżyć, że sprawiam jej ból w oczach. Tego rodzaju zachowania nie są charakterystyczne dla osób opętanych. Gdy przychodziła jeszcze kilka razy, nie wiedziałem, czy mój egzorcyzm odniósł jakiś pozytywny skutek czy też nie. Dla większej pewności, zanim ją ostatecznie odprawiłem, zaprowadziłem ją do o. Candido, który po położeniu ręki na jej głowę powiedział mi od razu, że zły duch nie ma z tym nic wspólnego. Jest to przypadek dla psychiatrów, nie dla egzorcystów. Pierluigi, 14-letni chłopiec, był wyrośnięty i dobrze zbudowany jak na swój wiek. Nie mógł się uczyć, był prawdziwym utrapieniem dla nauczycieli i kolegów, gdyż z żadnym z nich nie potrafi! dojść do porozumienia; nie był jednak agresywny. Jedną z dziwnych cech jego zachowania było to, że gdy usiadł na ziemi ze skrzyżowanymi nogami (mówił, że „udaje Indianina"), żadna siła nie była zdolna go podnieść, jak gdyby był z ołowiu. Po wielu bezskutecznych zabiegach medycznych, przyprowadzono go do o. Candido, który po stwierdzeniu u niego prawdziwego opętania zaczął go egorcyzmować. Inną jego cechą było to, że chociaż nie był kłótliwy, to ci, którzy z nim przebywali, stawali się pobudliwi, krzyczeli, nie panowali nad swymi nerwami. Pewnego dnia usiadł ze skrzyżowanymi nogami na podeście schodów swojego mieszkania, które znajdowało się na trzecim piętrze. Inni lokatorzy chodzili tam i z powrotem po schodach, potrząsali nim, usiłowali skłonić go by sobie poszedł, ale on się nie ruszył. W pewnej chwili wszyscy lokatorzy tego budynku wybiegli jednocześnie na schody na różnych piętrach i zaczęli wrzeszczeć i krzyczeć jak opętani na Pierluigiego. Ktoś wezwał policję. Rodzice chłopca poprosili o przybycie o. Candido, który zaczął rozmawiać dobrodusznie z chłopcem, chcąc go przekonać, aby wszedł do swego mieszkania. Ale trzej młodzi i dobrze zbudowani policjanci powiedzieli do o. Candido: „Niech wielebny ojciec się usunie, te sprawy należą do nas!" Usiłowali podnieść Pierluigiego, ale nie przesunęli go nawet o milimetr. Zdziwieni i oblani potem, nie wiedzieli, co dalej począć. Wówczas o. Candido powiedział do nich: „Rozkażcie, aby wszyscy wrócili do swych mieszkań". W mgnieniu oka nastała zupełna cisza. Potem dodał: „Zejdźcie teraz ze schodów i patrzcie". Posłuchali go. W końcu powiedział do chłopca: „Byłeś dzielny, nie powiedziałeś ani jednego słowa, a trzymałeś tutaj wszystkich. Teraz chodź ze mną do mieszkania". Wziął go za rękę, a on bardzo szczęśliwy wstał i poszedł z nim do mieszkania, gdzie czekali rodzice. Dzięki egzorcyzmom stan Pierluigiego zaczął się wyraźnie poprawiać, ale nie było to jeszcze całkowite uwolnienie od złego ducha. Jednym z najtrudniejszych przypadków, z jakim się spotkałem, był przypadek pewnego człowieka, którego przez wiele lat błogosławił o. Candido. Udawałem się także i ja, aby go pobłogosławić w jego domu, którego nie mógł już opuszczać. Dokonałem nad nim egzorcyzmu; nie mówił nic i nie zauważyłem u niego najmniejszej reakcji. Dopiero gdy od niego wychodziłem, gwałtownie reagował. Tak działo się zawsze. Był człowiekiem w bardzo podeszłym wieku i został całkowicie uwolniony od niemego złego ducha na krótko przed śmiercią. Pewna matka była załamana dziwnymi zachowaniami, jakie zauważała u swego syna, który chwilami wpadał we wściekłość, wydając szaleńcze krzyki, przeklinał, a potem gdy odzyskiwał spokój, niczego nie pamięta! z tego, co mówił i czynił. Nie modlił się wcale i nigdy nie zgadzał się, by kapłan go pobłogosławił. Pewnego dnia, gdy syn był w pracy i jak zwykle wyszedł ubrany w swój kombinezon, matka pobłogosławiła jego ubrania przez odmówienie odpowiedniej modlitwy z Rytuału. Po powrocie z pracy syn zdjął brudny kombinezon i włożył ubranie niczego nie podejrzewając. Po paru sekundach zaczął je zrzucać ze złością, prawie je rwąc, i ponownie włożył roboczy kombinezon nic nie mówiąc. W żaden sposób nie chciał potem wkładać tych pobłogosławionych ubrań, które wyraźnie odróżniał od innych, wiszących w jego małej szafie. Był to wyraźny znak, że trzeba dokonać egzorcyzmów nad młodym człowiekiem. Dwóch młodych braci poprosiło mnie o błogosławieństwo, gdyż byli zmartwieni niedomaganiami swego zdrowia i dziwnymi hałasami w domu, które zakłócały im sen w określonych godzinach nocy. Gdy ich błogosławiłem, zauważyłem lekkie niekorzystne zjawiska i dałem im stosowne rady, aby przystępowali do sakramentów, żarliwie się modlili, skorzystali z trzech sakramentaliów (z egzorcyzmowanej wody, oleju, soli) i kazałem przyjść ponownie. Z przeprowadzonego przesłuchania wynikało, że zaburzenia zaczęły się, gdy ich rodzice postanowili przyjąć do domu dziadka, który żył samotnie. Był to człowiek, który ciągle bluźnił, złorzeczył i przeklinał wszystko i wszystkich. Nieodżałowanej pamięci ojciec Tomaselli twierdził, że niekiedy wystarczy, aby się znalazł w domu ktoś przeklinający, by doprowadzić rodzinę do ruiny przez uobecnianie działania złego ducha. Przypadek ten wyraźnie to potwierdzał. Ten sam zły duch może przebywać w wielu osobach. Dziewczynce, Pinie, zły duch zapowiedział, że następnej nocy z niej wyjdzie. O. Candido wiedząc, że w takich wypadkach złe duchy prawie zawsze kłamią, poprosił o pomoc innych egzorcystów; chciał też by był obecny lekarz. Aby utrzymać opętaną, położono ją na stole, a ona miotając się, co jakiś czas spadała na ziemię. W ostatniej chwili przed upadkiem zwalniała, jakby podtrzymywała ją jakaś niewidzialna ręka, dlatego nie czyniła sobie nic złego. Po daremnym wysiłku, trwającym aż do północy, egzorcyści postanowili przerwać udzielanie egzorcyzmu. Następnego ranka o. Candido egzorcyzmował sześcio lub siedmioletnie dziecko. Zły duch z wnętrza tego dziecka zaczął drwić z Ojca: „Tej nocy bardzo natrudziliście się, ale bez skutku. Jest to nasza zasługa. Ja również tam byłem!" Gdy o. Candido dokonywał egzorcyzmu nad pewną dziewczynką, zapytał złego ducha, jak się nazywa. „Zabulon" - odpowiedział. Po skończeniu egzorcyzmu polecił dziewczynce, aby poszła się modlić przed tabernakulum. Przyszła kolej na egzorcyzmowanie drugiej dziewczynki, także opętanej przez złego ducha, którego o. Candido również zapytał o imię. „Zabulon" - brzmiała odpowiedź. O. Candido kontynuował: „Czy ty jesteś tym samym duchem, który był w tamtej dziewczynce? Chcę, abyś to potwierdził. Polecam ci w imię Boga, byś powrócił do tej, która przyszła pierwsza!" Dziewczynka wydała rozpaczliwy jęk, a potem nagle się uciszyła i pozostała zupełnie spokojna. Tymczasem obecne przy tym osoby usłyszały, że druga dziewczynka, która modliła się przed ołtarzem, zaczęła wydawać podobne jęki. Wówczas o. Candido rozkazał: „Wróć tutaj z powrotem!" Siedząca przy nim dziewczynka natychmiast zaczęła ponownie jęczeć, podczas gdy tamta kontynuowała modlitwę. W takich przypadkach na pewno mamy do czynienia z opętaniem. Wyraźnym dowodem opętania są również pewne głębokie odpowiedzi, zwłaszcza dawane przez dzieci. Pewnemu jedenastoletniemu chłopcu o. Candido zadał trudne pytanie, aby ujawnić w nim obecność złego ducha. Zapytał go: „Na ziemi żyją wielcy uczeni, mający głę- bokie umysły, którzy podważają istnienie Boga i wasze istnienie. Co ty o tym sądzisz?" Chłopiec odpowiedział natychmiast: „Jakie tam głębokie umysły! To są największe tępaki!" Ojciec Candido myśląc o złych duchach dodał: „Są tacy, którzy nie uznają Boga świadomie, z własnej woli. Według ciebie, kim oni są?" Opętany chłopiec z gniewem zerwał się na nogi: „Uważaj! Pamiętaj, że my chcieliśmy uwolnić się od Niego. Powiedzieliśmy Mu «nie» raz na zawsze". Egzorcysta nastawał dalej: „Wyjaśnij mi to i powiedz, co oznacza uwolnić się całkowicie od Boga, gdyż zrywając z Nim stajesz się niczym. To jest tak samo, jak gdyby w liczbie dziesięć zero chciało uwolnić się od jedynki. Czym by się stało? Co by osiągnęło? Nakazuję ci w imię Boga, powiedz mi, co zrobiłeś dobrego? No, mów!" Chłopiec zalękniony i pełen złości wił się, ślinił, płakał w straszliwy, niepojęty u jedenastoletniego chłopca sposób, i wołał: „Nie oskarżaj mnie tak! Nie oskarżaj mnie tak!" Wielu pyta, czy można mieć pewność, że rozmawia się ze złym duchem? W tym przypadku, nie było wątpliwości. Oto inne zdarzenia. Pewnego dnia o. Candido egzorcyzmował jakąś dziewczynę w wieku 17 lat, pochodzącą ze wsi, mówiącą gwarą, źle znającą język wioski. Byto przy tym dwóch innych kapłanów, którzy po ujawnieniu obecności szatana nie przestawali zadawać pytań. O. Candido odmawiając modlitewne formuły po łacinie, wtrącił do nich słowo po grecku: „Zamilcz, zostaw ją!" Natychmiast dziewczyna zwróciła się do niego: „Dlaczego mi rozkazujesz, bym milczał? Powiedz raczej tym dwom, by dalej stawiali pytania!" O. Candido wiele razy zadawał pytania złemu duchowi, obecnemu w osobach w różnym wieku; woli jednak przytaczać przesłuchiwania dzieci, ponieważ wtedy jest oczywiste, że nie dają one odpowiedzi na miarę swego wieku i jest to wyraźnym potwierdzeniem obecności złego ducha. Pewnego dnia zapytałem trzynastoletnią dziewczynkę: „Jak wyglądają związki między dwoma nieprzyjaciółmi, którzy w ciągu życia nienawidzili się śmiertelnie. Obaj dostali się do piekła i muszą przebywać razem przez całą wieczność?" Oto jej odpowiedź: „Jakiś ty niemądry! Tam każdy jest zamknięty w sobie i dręczony przez własne wyrzuty sumienia. Nie utrzymuje się związków z kimkolwiek; każdy jest całkowicie osamotniony, aby mógł rozpaczliwie opłakiwać zło, jakiego się dopuszczał. To przypomina cmentarz".

-MSZA TRYDENCKA-

Msza trydencka - celebracja

Msza NIEDZIELNA w Bractwie św. Piusa NIEWAŻNA
aron 2014-07-20 12:31:02
====================================================
W 2000 wznowione zostały rozmowy z Kurią Rzymską na temat uregulowania statusu Bractwa oraz wprowadzenia indultu generalnego dla mszy trydenckiej. Efektem tych rozmów było ogłoszenie w 2003 przez Pontyfikalną Komisję Ecclesia Dei komunikatu stwierdzającego, iż katolicy mogą bez grzechu wypełniać swój obowiązek niedzielny uczestnictwem w mszach sprawowanych przez księży FSSPX[11].

pl.wikipedia.org/wiki/Bractwo_Kapłańs…

To śmieszne, jak prostym jest dla ludzi wyrzucić Boga, a potem dziwić się, dlaczego świat zmierza do piekła.
To śmieszne, jak bardzo wierzymy w to, co napisane jest w gazetach, a poddajemy w wątpliwość to, co mówi Biblia.
To śmieszne, jak bardzo każdy chce iść do nieba, pod warunkiem, że nie będzie musiał wierzyć, myśleć, mówić ani też czynić czegokolwiek o czym mówi Biblia.
To śmieszne, jak ktoś może powiedzieć „Wierzę w Boga” i nadal iść za szatanem, który, tak a’propos również „wierzy” w Boga.
To śmieszne, jak łatwo osądzamy, ale nie chcemy być osądzeni.
To śmieszne, jak możesz wysyłać tysiące „dowcipów” przez e-mail, które rozprzestrzeniają się jak nieokiełzany ogień, ale kiedy zaczynasz przesłania dotyczące Pana, ludzie dwa razy zastanawiają się, czy podzielić się nimi.
To śmieszne, jak wiadomości sprośne, bezwstydne, pikantne i wulgarne swobodnie przenoszą się w cyber przestrzeni, lecz publiczna dyskusja o Bogu w szkole i w miejscu pracy jest tłumiona.
To śmieszne, jak ktoś może być zapalony dla Chrystusa w niedzielę, a przez resztę tygodnia jest niewidzialnym chrześcijaninem.
Śmiejesz się?
To śmieszne, że kiedy przeczytasz tę wiadomość nie wyślesz jej do zbyt wielu osób z twojej listy adresowej, ponieważ nie jesteś pewny w co wierzą lub co pomyślą o tobie, kiedy im to wyślesz.
To śmieszne, jak bardzo mogę być przejęty tym co inni ludzie pomyślą o mnie, zamiast tym, co Bóg pomyśli o mnie.
Czy myślisz?

Msza św. Wszechczasów w bazylice Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X - St. Nicholas du Chardonnet w Paryżu.
Mszę św. celebruje ks. Krystian Bouchacourt FFSPX (Bractwo Kapłańskie św. Piusa X). Były proboszcz tej parafii. Obecnie przełożony dystryktu południowoamerykańskiego, a od 15 sierpnia br., przełożony dystryktu francuskiego FSSPX. news.fsspx.pl/…/francja-ks-bouc…

Przez wiele lat tą bazylikę wspierał nie tylko finansowo, znany francuski aktor komediowy - Louis de Funes. Za Wikipedia:
(...) Louis de Funès przez większą część życia był tradycjonalistycznym katolikiem. Udzielał wsparcia arcybiskupowi Lefebvre oraz Bractwu Św. Piusa X, zwłaszcza po 1977, gdy grupa tradycjonalistycznych wiernych pod przewodnictwem ks. Ducaud-Bourgeta zajęła jeden z paryskich kościołów i aktor w dużym stopniu wziął na swoje utrzymanie tę wspólnotę. W wywiadzie telewizyjnym z 1981 aktor opowiadał m.in. o swojej religijności, a w testamencie zapisał trzecią część majątku wspomnianemu tradycjonalistycznemu katolickiemu bractwu. (...)

Przepiękne!!!
Muzyka organowa i śpiew, który w swym brzmieniu Chwali Boga.
Kapłan zwrócony w stronę Krzyża - prowadzi lud do Swego Stwórcy. Wszystkie gesty i znaki podczas Mszy Świętej Trydenckiej są Uwielbieniem Najwyższego.
Luki, które powstały w zapisach SWII spowodowały zanik na ponad 40 lat - tej Jedynej, Prawdziwej i Niepowtarzalnej Mszy Świętej.
Dzięki Ci Benedykcie XVI, że odważyłeś się przywrócić tą przepiękną i godną Czci Boga Mszę Świętą.
Mimo, że otoczony byłeś "wilkami", którzy wszelkimi sposobami niszczyli Ciebie i Kościól Katolicki - Ty usłyszawszy Boga - poszedłeś za Jego Wolą.
My - wierni Tradycji Kościoła Katolickiego obiecujemy, że będziemy podtrzymywać Tę Tradycję i z pomocą Łaski Bożej to, co z takim wysiłkiem Wywalczyłeś odrodzi się i będzie trwać na wieki.
Benedykcie XVI -Niech Bóg Tobie Błogosławi