Niebieskoocy
- 11 years ago
Filmowy zapis ćwiczenia, które Jane Elliott po raz pierwszy przeprowadziła w 1968 roku były emitowany już przez wiele stacji telewizyjnych Stanach Zjednoczonych. Elliott sama stwierdza że "Niebieskoocy to najlepszy ze wszystkich filmów jakie do tej pory zrobiono na temat moich warsztatów, podsumowuje on 28 lat mojej pracy w szkołach, na uniwersytetach i w korporacjach".
Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". Elliott uważa, że najlepszą metodą uczenia o rasizmie jest stworzenie sytuacji, w której biali doświadczą na sobie dyskryminacji.
W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby o różnym kolorze skóry, pochodzeniu, kobiety i mężczyźni. Elliott wdraża pseudonaukową teorię, która uzasadnia niższość osób o niebieskich oczach, stosuje wobec nich jawną dyskryminację i przeprowadza testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo. Widzimy, jak w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń.
Podejście Jane Elliott jest szczególnie trafne dzisiaj. Pokazuje niezbicie, że nawet bez prawnej dyskryminacji, mowa nienawiści, obniżone oczekiwania i odrzucające traktowanie mogą mieć niszczycielski wpływ na osiągnięcia osób z grup mniejszościowych. Czarni członkowie grupy przypominają pozostałym, że są poddawani takiemu stresowi nie tylko przez kilka godzin podczas warsztatu, ale każdego dnia, przez całe życie. Elliott podkreśla że mechanizmy działania seksizmu, homofobii i ageismu są takie same.
W swoim domu w stanie Iowa Elliott opowiada, jak proste ćwiczenie, które przeprowadziła ze swoimi uczniami po zamordowaniu dr Martina Luthera Kinga Juniora, zmieniło jej życie. Po tym, kiedy jej ćwiczenie zostało pokazane w telewizji spotkała się z molestowaniem ze strony innych mieszkańców miasta, jej dzieci były bite i opluwane, restauracja jej rodziców zbankrutowała po tym, jak została zbojkotowana przez miejscową społeczność.
Fragmenty jej lekcji i wywiady z byłymi uczniami potwierdzają, że warsztat Jane Elliot sprawił, iż stali się bardziej wrażliwi na problem rasizmu. Doradcy/czynie, specjaliści/stki, trenerzy/ki oraz psycholodzy/żki zgadzają się: Niebieskoocy to film, który powinien obejrzeć każda osoba.
Elliott uważa, że "osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały". Elliott uważa, że najlepszą metodą uczenia o rasizmie jest stworzenie sytuacji, w której biali doświadczą na sobie dyskryminacji.
W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby o różnym kolorze skóry, pochodzeniu, kobiety i mężczyźni. Elliott wdraża pseudonaukową teorię, która uzasadnia niższość osób o niebieskich oczach, stosuje wobec nich jawną dyskryminację i przeprowadza testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo. Widzimy, jak w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń.
Podejście Jane Elliott jest szczególnie trafne dzisiaj. Pokazuje niezbicie, że nawet bez prawnej dyskryminacji, mowa nienawiści, obniżone oczekiwania i odrzucające traktowanie mogą mieć niszczycielski wpływ na osiągnięcia osób z grup mniejszościowych. Czarni członkowie grupy przypominają pozostałym, że są poddawani takiemu stresowi nie tylko przez kilka godzin podczas warsztatu, ale każdego dnia, przez całe życie. Elliott podkreśla że mechanizmy działania seksizmu, homofobii i ageismu są takie same.
W swoim domu w stanie Iowa Elliott opowiada, jak proste ćwiczenie, które przeprowadziła ze swoimi uczniami po zamordowaniu dr Martina Luthera Kinga Juniora, zmieniło jej życie. Po tym, kiedy jej ćwiczenie zostało pokazane w telewizji spotkała się z molestowaniem ze strony innych mieszkańców miasta, jej dzieci były bite i opluwane, restauracja jej rodziców zbankrutowała po tym, jak została zbojkotowana przez miejscową społeczność.
Fragmenty jej lekcji i wywiady z byłymi uczniami potwierdzają, że warsztat Jane Elliot sprawił, iż stali się bardziej wrażliwi na problem rasizmu. Doradcy/czynie, specjaliści/stki, trenerzy/ki oraz psycholodzy/żki zgadzają się: Niebieskoocy to film, który powinien obejrzeć każda osoba.