On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, opoką mego zbawienia”. Ps 89

Przepiękna pieśń na zakończenie Adwentowego Oczekiwania.
Dziecko,Istota z Przychodząca z Domu OJCA, przynosi w sobie obraz tamtej rzeczywistości aby przemieniać otoczenie na lepsze i piękniejsze.Przyjmijmy każde Nowe Życie jako szansę którą nam daje BÓG na nasze uświęcenie, poprzez uczestnictwo w Stwórczym Dziele BOGA.Świąteczny czas BOŻEGO Narodzenia wyjawia tajemnicę MIŁOŚCI która z Nieba Nawiedza ziemię,bowiem nie pochodzi z tego świata.
Jest tym Błogosławionym Darem najbardziej do życia człowiekowi niezbędnym,nic oprócz Niej tak naprawdę nie istnieje.W ten Czas Łaski zrozumiemy tę Prawdę, adorując BOŻE Dzieciątko Narodzone w ubogiej szopce.

"Życie moje" jest "moje", ale na określonych warunkach. Ja bowiem nie jestem twórcą swego życia, nie jestem jego panem ani jego właścicielem. Jestem tylko dzierżawcą, sługą mojego życia. Bóg staje się człowiekiem, by nas nauczyć władania naszym życiem i służenia jemu. On jeden bowiem naprawdę zna tajemnicę naszego życia, ponieważ On Stwórca nieba i ziemi - leżący w stajni na sianie - jest Jego Właścicielem i Panem.

Cudeńko pani Steniu

Łatwo przychodzi nam kochać życie, gdy jest ono spokojne, ułożone, dostatnie. Ale wydaje nam się, że nie możemy już kochać naszego życia, gdy dotknie nas nieszczęście, brak pracy, rozpad małżeństwa, choroba lub śmierć bliskiej osoby. W takich chwilach popadamy w depresję i nachodzą nas samobójcze myśli. Jezus nowo narodzony w stajni betlejemskiej zadaje nam pytanie: jakie my życie kochamy? Życiu nie można stawiać warunków: będę cię kochać, jeżeli będziesz łatwe, przyjemne, radosne i bez bólu. Ale gdy okażesz się nieprzyjemne i pełne cierpienia - odrzucę cię, przekreślę, zniszczę, uśmiercę.