Piotr Rubik - Pożegnanie. Życie jak jesień......coś w nim z blasków lata, z uśmiechów słońca przez mgły i szarugi, z złotawych blasków wśród szarego świata, z kwiatów, co nigdy nie kwitną raz drugi.Więcej
Piotr Rubik - Pożegnanie.
Życie jak jesień......coś w nim
z blasków lata, z uśmiechów
słońca przez mgły i szarugi,
z złotawych blasków wśród
szarego świata, z kwiatów, co
nigdy nie kwitną raz drugi.
Życie jak jesień......coś w nim
z blasków lata, z uśmiechów
słońca przez mgły i szarugi,
z złotawych blasków wśród
szarego świata, z kwiatów, co
nigdy nie kwitną raz drugi.
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
sąsiad od serca
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Zabierz nas Matko do wiecznie zielonych ogrodów
i otwórz ludzkie serca z zapłakanych padołów.
i otwórz ludzkie serca z zapłakanych padołów.
oczy_szeroko_otwarte
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
My PTAKI PRZELOTNE
liście jesienne
niespokojni żeglarze
wieczni tułacze
My szukający miejsca
aby kotwicę zarzucić
przystań zbudować
gniazdo założyć
Tęsknimy za domem
gdzie by nas budziły ze snu
wielkie wschody słońca
gdzie by nam dzień gasiły
wygwieżdżone noce
gdzie by nas kołysał do snu szum drzew
Dom - miejsce bezpieczne
ciepłe w mroźne zimy
chłodne w upalne lata
w którym masz tych …Więcej
My PTAKI PRZELOTNE
liście jesienne
niespokojni żeglarze
wieczni tułacze
My szukający miejsca
aby kotwicę zarzucić
przystań zbudować
gniazdo założyć
Tęsknimy za domem
gdzie by nas budziły ze snu
wielkie wschody słońca
gdzie by nam dzień gasiły
wygwieżdżone noce
gdzie by nas kołysał do snu szum drzew
Dom - miejsce bezpieczne
ciepłe w mroźne zimy
chłodne w upalne lata
w którym masz tych najukochańszych
A przecież to co ma nam towarzyszyć na co dzień
śnić się po nocach marzyć na jawie
to Dom, do którego dojdziemy
w którym będziesz miał
wszystkich których kochałeś i kochasz
/Mieczysław Maliński/
... zawsze mnie ten wiersz "zatrzymywał"... taki kompletny reset od rzeczywistości... jak sens przemijania, który kojarzę z jesienią...
liście jesienne
niespokojni żeglarze
wieczni tułacze
My szukający miejsca
aby kotwicę zarzucić
przystań zbudować
gniazdo założyć
Tęsknimy za domem
gdzie by nas budziły ze snu
wielkie wschody słońca
gdzie by nam dzień gasiły
wygwieżdżone noce
gdzie by nas kołysał do snu szum drzew
Dom - miejsce bezpieczne
ciepłe w mroźne zimy
chłodne w upalne lata
w którym masz tych najukochańszych
A przecież to co ma nam towarzyszyć na co dzień
śnić się po nocach marzyć na jawie
to Dom, do którego dojdziemy
w którym będziesz miał
wszystkich których kochałeś i kochasz
/Mieczysław Maliński/
... zawsze mnie ten wiersz "zatrzymywał"... taki kompletny reset od rzeczywistości... jak sens przemijania, który kojarzę z jesienią...
