Kamienna figurka wydobyta z ziemi, czyli Matka Boska Gidlewska.

W 1516 roku – jak głosi legenda – miejscowy rolnik Jan Czeczek wykopał w czasie orki kamienną figurkę Matki Bożej. Jakież było jego zdziwienie, kiedy w pewnej chwili woły w orce stanęły i nie chciały ruszyć dalej. Nie pomogły nawoływania ani bat, bo zwierzęta nie stały już, ale poklękły. Wieśniak próbował je podźwignąć, gdy jasność niezwykła uderzyła go od ziemi i wśród jej grud ujrzał mieszczącą się na dłoni, kamienną figurkę Najświętszej Panny. Czeczek skarb ten zabrał do domu i ukrył w skrzyni, w której staropolskim zwyczajem przechowywano odzież. W niedługim czasie wszyscy w jego rodzinie utracili wzrok. Pewna kobieta, która zaopiekowała się nieszczęsnymi ludźmi zauważyła, że z owej skrzyni bije jasność oraz rozchodzi się cudowna kadzidlana woń. Otworzyła skrzynię, wyjęła z niej figurkę i zaniosła ją miejscowemu proboszczowi, który umieścił ją w ołtarzu starego modrzewiowego kościoła. Gdy to się stało, niespodziewanie Czeczek i jego domownicy odzyskali wzrok. Niebawem nastąpiło znowu przedziwne wydarzenie. Pewnego dnia proboszcz zauważył brak figurki w ołtarzu, a w tym samym czasie znaleziono ją na roli, w miejscu, gdzie wyorał ją chłop. Był to wyraźny znak, że tutaj ma być nowe miejsce kultu maryjnego.
Zgodnie z poleceniem właściciela Gidel, powstała tam kapliczka w formie drewnianego słupa, gdzie umieszczono figurkę w wyrzeźbionej wnęce. Po tych niezwykłych wydarzeniach miejsce, w którym znaleziono figurkę, zaczęło być tłumnie nawiedzane przez mieszkańców tego regionu, a także przez pielgrzymów z odległych okolic, gdyż wieści o cudach rozchodziły się szybko i daleko. Późniejsze cuda wpłynęły na rozwój kultu oraz zainteresowanie Gidlami, głównie wśród pielgrzymów