Kiedy stworzenie jest rzeczywiście dzieckiem swego Pana, wtedy tak bardzo cierpi na widok obrażania Go, iż żadna radość ziemska - nawet najświętsza i wielka - nie może go pocieszyć.
Moja Matka, a z Nią tyle świętych matek dawnego i nowego Prawa, nie czuła się najszczęśliwsza w swoim szczęściu matki i Matki Boga, ponieważ widziała, że Bóg był kochany w duchu i w prawdzie jedynie przez niewielu. Łaska, która w pełni zalewała Jej duszę, dawała Jej z wyprzedzeniem poznanie świętokradztwa: prawdziwa arka Słowa Bożego miała być pojmana, sprofanowana, zabita przez lud wrogi Prawdzie. Nie umarła od poznania tego, jak synowa Helego, gdyż Bóg pośpieszył Jej na pomoc, strzegąc Ją w każdym bólu, ale konała z tego powodu przez resztę życia.
Moja Matka niosła krzyż przede Mną. Moja Matka znała okrutne męki krzyżowanych przede Mną. Zaczęła go nieść i poznawać od chwili, w której została Jej ujawniona Jej i moja misja. Ja dzięki mojej Krwi, a Maryja dzięki swoim łzom, zdobyliśmy dla was Boże przebaczenie, a wy tak niewiele sobie z tego robicie!

M. Valtorta - " Koniec czasów"