„Nie starajcie się też świętować razem z Żydami. Nie mamy z nimi nic wspólnego”.
Jak i kiedy powinno się obchodzić Wielkanoc oraz o tym, że nie należy świętować z Żydami.
Zatem wy, bracia, którzy zostaliście odkupieni drogocenną Krwią Chrystusa, powinniście uroczyście i z całą pieczołowitością świętować dni Paschy po przesileniu wiosennym, a nie obchodzić wspomnienia Męki dwa razy w tym samym roku; święto to należy obchodzić raz do roku, ponieważ Chrystus umarł raz jeden. Nie starajcie się też świętować razem z Żydami. Nie mamy z nimi nic wspólnego; oni mylą się nawet w obliczeniach, których dokonują, błądzą więc pod każdym względem i daleko odeszli od prawdy.
Constitutiones Apostolorum V 17,1-3
Prorocka zapowiedź o Panu, którą Żydzi czytają dziesiątym dniu września, czyli w miesiącu Gorpiajos.
Po ośmiu dniach znowu świętujcie wielką uroczystość, czyli oktawę. W tym dniu mnie, niedowiarka Tomasza, Pan przekonał o swym zmartwychwstaniu, gdyż mi pokazał ślady gwoździ oraz ranę od włóczni w boku. Potem od pierwszego dnia Pańskiego obliczycie czterdzieści dni, do piątego dnia po dniu Pańskim [piątego tygodnia], i świętujcie uroczystość Wniebowstąpienia Pana; tego dnia Pan zakończywszy swoją zbawczą działalność i przekazawszy nam prawa odszedł do Boga Ojca, który Go posłał, zasiadł „po prawicy Mocy” i trwa, aż Jego nieprzyjaciele zostaną położeni pod Jego stopy. On przyjdzie ponownie na końcu wieku z mocą i wielka chwałą, aby sądzić żywych i umarłych i oddać każdemu według jego uczynków. Wówczas ujrzą umiłowanego Syna Bożego, którego przebili, a gdy Go poznają, będą płakać nad sobą w każdym pokoleniu, a ich kobiety osobno. Jeszcze teraz Żydzi gromadzą się dziesiątego dnia miesiąca Gorpiajos i czytają Lamentacje Jeremiasza, w których powiedziano: „Chrystus Pan, tchnienie przed naszym obliczem, schwytany został w ich zagładzie”, oraz księgę Barucha, w której powiedziano: „On jest Bogiem naszym i żaden inny nie może się z Nim równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i ukazał ją swemu słudze, Jakubowi, i Izraelowi, swojemu umiłowanemu. Potem ukazała się ona na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi”. Czytając to rozpaczają, i lamentują nad swym spustoszeniem przypisując je Nabuchodonozorowi, w rzeczywistości jednak mimo woli zapowiadają smutek, który ich dotknie w przyszłości.
Constitutiones Apostolorum V 20, 1-3
Zatem wy, bracia, którzy zostaliście odkupieni drogocenną Krwią Chrystusa, powinniście uroczyście i z całą pieczołowitością świętować dni Paschy po przesileniu wiosennym, a nie obchodzić wspomnienia Męki dwa razy w tym samym roku; święto to należy obchodzić raz do roku, ponieważ Chrystus umarł raz jeden. Nie starajcie się też świętować razem z Żydami. Nie mamy z nimi nic wspólnego; oni mylą się nawet w obliczeniach, których dokonują, błądzą więc pod każdym względem i daleko odeszli od prawdy.
Constitutiones Apostolorum V 17,1-3
Prorocka zapowiedź o Panu, którą Żydzi czytają dziesiątym dniu września, czyli w miesiącu Gorpiajos.
Po ośmiu dniach znowu świętujcie wielką uroczystość, czyli oktawę. W tym dniu mnie, niedowiarka Tomasza, Pan przekonał o swym zmartwychwstaniu, gdyż mi pokazał ślady gwoździ oraz ranę od włóczni w boku. Potem od pierwszego dnia Pańskiego obliczycie czterdzieści dni, do piątego dnia po dniu Pańskim [piątego tygodnia], i świętujcie uroczystość Wniebowstąpienia Pana; tego dnia Pan zakończywszy swoją zbawczą działalność i przekazawszy nam prawa odszedł do Boga Ojca, który Go posłał, zasiadł „po prawicy Mocy” i trwa, aż Jego nieprzyjaciele zostaną położeni pod Jego stopy. On przyjdzie ponownie na końcu wieku z mocą i wielka chwałą, aby sądzić żywych i umarłych i oddać każdemu według jego uczynków. Wówczas ujrzą umiłowanego Syna Bożego, którego przebili, a gdy Go poznają, będą płakać nad sobą w każdym pokoleniu, a ich kobiety osobno. Jeszcze teraz Żydzi gromadzą się dziesiątego dnia miesiąca Gorpiajos i czytają Lamentacje Jeremiasza, w których powiedziano: „Chrystus Pan, tchnienie przed naszym obliczem, schwytany został w ich zagładzie”, oraz księgę Barucha, w której powiedziano: „On jest Bogiem naszym i żaden inny nie może się z Nim równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i ukazał ją swemu słudze, Jakubowi, i Izraelowi, swojemu umiłowanemu. Potem ukazała się ona na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi”. Czytając to rozpaczają, i lamentują nad swym spustoszeniem przypisując je Nabuchodonozorowi, w rzeczywistości jednak mimo woli zapowiadają smutek, który ich dotknie w przyszłości.
Constitutiones Apostolorum V 20, 1-3