Dopowiedzenie z książki „Dialog” Św. Katarzyny ze Sieny.

Mówi Bóg Ojciec (Nauka o moście):

„…u tych, u których wiara jest martwa, jest bez uczynków. Uczynki, które spełniają, nie są warte życia wiecznego, bo nie mają życia łaski. Jednak nie należy przestawać czynić dobrze, z łaską, czy bez łaski, bo wszelkie dobro jest nagradzane, a wszelka wina karana. Dobro, które się czyni w łasce, bez grzechu śmiertelnego, otrzymuje życie wieczne, dobro zaś, które się czyni bez łaski, nie zasługuje na życie wieczne, wszelako jest nagradzane w różny sposób, jak ci to już wyłożyłem. Niekiedy użyczam im czasu do poprawy, albo polecam ich sercu sług moich, by zasyłali za nich ciągłe modlitwy, które wydobywają ich z grzechu i nędzy.

Niekiedy nie otrzymują czasu, ani modlitw, które by ich usposabiały do przyjęcia łaski: tych nagradzam dobrami doczesnymi, traktując ich jak zwierzęta, które się tuczy, by powieść je do rzeźni. Ci, którzy zawsze i w rozmaity sposób wierzgali przeciwko mojej dobroci, czynią jednak coś dobrego, nie będąc w stanie łaski, jak ci rzekłem, lecz w grzechu. Nie chcieli w działaniu swym korzystać z czasu ani modlitw, ani różnych innych sposobów, którymi ich wzywałem, więc choć odtrąceni zostali przeze Mnie za swoje błędy, dobroć Moja chce jednak wynagrodzić ich uczynek.. Tę drobną usługę, którą oddali, nagradzam rzeczami doczesnymi; oni tuczą się nimi , nie poprawiając się i tak dochodzą do mąk wiecznych. …”