Adwnet i ADWENTOWE ZWYCZAJE RELIGIJNE
To czas oczekiwania - Przyjdz Panie Jezu!
Adwent rozpoczyna się I Nieszporami I Niedzieli Adwentu
i trwa do I Nieszporów uroczystości Narodzenia Pańskiego 25 grudnia (kończy się więc wieczorem 24 grudnia).
Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje 4 kolejne niedziele.
Dzieli się na dwie odrębne części:
a. dni do 16 grudnia włącznie - wspominając pierwsze przyjście Chrystusa kierujemy nasze myśli i serca ku radosnemu oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Dni powszednie w tym okresie przyjmują wszystkie obchody wyższe rangą (tzn. wspomnienia dowolne, obowiązkowe, święta i uroczystości);
b. dni od 17 do 24 grudnia włącznie - czas bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego; w tym okresie w dni powszednie można obchodzić jedynie święta i uroczystości.
Niedziele Adwentu mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi obchodami liturgicznymi, nawet tymi w randze uroczystości.
I Niedziela Adwentu przypomina nam o obietnicy powtórnego przyjścia Jezusa,
II mówi o postaci św. Jana Chrzciciela.
III zwana także Gaudete – „Różowa Niedziela” ma charakter radosny.
Ostatnia, IV Niedziela Adwentu skupia naszą uwagę na osobie Maryi - Matki Boga.
W czasie Adwentu przypada zawsze jedna uroczystość - 8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Adwent, szczególnie polski, był bogaty w zwyczaje religijne.
Od XII wieku znana jest w Polsce adwentowa Msza św. ku czci Matki Bożej, zwana roratami.
Podczas tej Mszy zapala się dodatkową świecę, przybraną w białą wstążkę,
symbolizującą Matkę Bożą, która jako gwiazda zaranna, jutrzenka poprzedziła przyjście na świat prawdziwej Światłości - Chrystusa.
Biała świeca ozdobiona białą lub niebieską wstążką, zapalana w czasie Mszy św. Roratniej, jest symbolem Maryi, która podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca, tak Ona poprzedziła przyjście Jezusa.
Ten niemiecki zwyczaj znany jest w Polsce od ponad 160 lat.
Na zielonym wieńcu umieszcza się 4 świece. Cala rodzina gromadząc się w kolejne niedziele adwentu przy wspólnej modlitwie zapala kolejne świece jako znak czuwania i gotowości na przyjście Jezusa.
Dawniej cały Adwent starano się przeżywać we wspólnocie nie tylko rodzinnej, ale też i sąsiedzkiej.
Gromadzono się by wspólnie odmawiać modlitwę różańcową, śpiewać pieśni adwentowe, a także pieśni o tematyce obyczajowej, które wzywały do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami.
Czytano Pismo Święte, żywoty świętych i książki budujące wiarę.
Pobożni katolicy wiedzieli, że trzeba przed Panem stanąć z dobrymi uczynkami, dlatego starano się podczas Adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym. Pięknym zwyczajem była na wsi tzw. szara godzina. Pod wieczór, gdy już skończono codzienne zajęcia gospodarskie, gdy robiło się szaro, coraz ciemniej, wszyscy domownicy: dziadkowie, rodzice, dzieci, zbierali się w kuchni, najlepiej w pobliżu płyty. Nie palono jeszcze lampy. Rozważano w ciszy swoje życie, zastanawiano się nad nim, nie brakowało też cichej modlitwy. Starsi, szczególnie dziadkowie, opowiadali dzieciom, wnukom, jak to było dawniej, jakie były tradycje, zwyczaje; przypominali też dzieje naszej Ojczyzny.
Trzeba skorzystać
* Warto też wyciszyć się, zrezygnować choć trochę ze słuchania muzyki czy oglądania telewizji i w adwencie uczynić więcej dobrego niż to zwykle czynimy.
Możemy też we wspólnocie modlitewnej czy rodzinie, częściej, razem modlić się. .
Kiedy - Codziennie godz.20:30, zgloszenia na modlitwę 15 min. wcześniej.
Gdzie – nasze łącze komunikatora Skype (potrzebny jest mikrofon)
Kontakt - wejście na nasze łącze Skype - w odpowiednim czasie (Klik na „połącz się” ) – które jest na naszej stronie : www.rozancowa-oaza.katolicki.eu
Bezplatny Komunikator Skype- można ściągnąć również z naszej strony internetowej.
