Godzina św. w każdy czwaretk 23:00 - 00:00
Dusze: Jezu, Królu ołtarzy i Władco dusz przyjdź i roztocz Swe królewskie panowanie w sercach naszych... Nie będziesz u nas jednodniowym Gościem. Nie będziesz obcym ani przechodnim Pielgrzymem, lecz Ojcem, Królem, Zbawicielem pocieszonym i Panem stokrotnie błogosławionym...
Przybądź, a jeśli ciągle znieważamy Cię naszymi grzechami, pragniemy, by tym bardziej gorący i trwały był hołd naszego pokornego wynagradzania...
Otwórz więzienie Twoje, Jezu Eucharystyczny, niech Aniołowie, otaczający Twój ubogi przybytek, złączą się z nami, wiernymi przyjaciółmi Twojej Eucharystii, by zawołać:
Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo rozpaczliwych wysiłków piekła, które pragnie za wszelką cenę wiekuistej zguby dusz...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo ułomności ludzkiej, która popycha tak wielką liczbę dusz ku pochyłości, wiodącej do wiecznej przepaści...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo zawziętości wrogów moralności Twojej, Boskiej, nieprzemijającej oraz Twoich wieczystych niewzruszalnych dogmatów...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo napaści zbłąkanego rozumu ludzkiego i próżnej mądrości, które dumnie podnoszą głowę i wysilają się, by wywrócić Twoje ołtarze...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo haniebnej swobody, jaką wielu rozwiązłych chrześcijan chciałoby ustalić jako prawo naturalne sumienia...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo spiskujących dzień i noc przeciw Kościołowi świętemu i przeciwko wierze w rodzinach i w duszach dziecięcych.
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo świętokradzkiej legalności, jaką silą się dziś nadać licznym zamachom na Boski Majestat...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
- Pomimo gwałtownych ataków prasy, ustawodawców i sekciarzy, sprzysiężonych przeciw Twej chwale i Twemu władaniu w społeczeństwie...
Wszyscy: Będziesz panować, Najświętsze Serce Jezusa!
Proście z całą żarliwością duszy o panowanie Najświętszego Serca.

Godzina św. w każdy czwaretk 23:00 - 00:00

Ecce Homo!... Oto Mąż boleści, Zbawiciel Jezus, ukryty poza zasłoną tej delikatnej Hostii... Zegnijmy kolana, uwielbiajmy Go łagodnym i pełnym mocy Majestacie tej tajemnicy... Jeżeli przychodzi, to jedynie z miłości ku nam, bo w niebie miliony aniołów spieszą się Mu służyć... Oglądajcie Go oczyma wiary... Zbliża się do dusz naszych i odsłania się nam, jak niegdyś odsłonił się Swej Służebnicy, świętej Małgorzacie Marii: pozbawiony należnej Mu chwały, bez blasku i korony na głowie, ścigany i prześladowany... Jego dusza pogrążona w ucisku... oczy zalane łzami!... Szuka zacisznego ogrodu, w którym mógłby się modlić podczas Swego konania; przybywa, by nam powierzyć tajniki Swej nieskończonej miłości i bezmiernego smutku...
Uciszcie się, bracia, i w skupieniu ducha, w zapomnieniu o świecie i oderwani na chwilę od zwodniczych spraw ziemskich, posłuchajcie Pana Jezusa w czasie tej świętej Godziny... Przyjrzyjcie się Mu, umęczonemu, zbolałemu, skrwawionemu, w postaci Ecce Homo. Tak ukazał się w Paray-le-Monial tej, która była Jego powiernicą i pierwszą apostołką Jego Boskiego Serca, chcąc skłonić swych przyjaciół do wynagradzania Mu za grzechy świata.
Pozwól nam, o dobry Jezu, przy rozpoczęciu tej Godziny Świętej, ucałować z największym zapałem miłości Ranę Twego Boku i pozwól, byśmy w tym pocałunku oddali Ci naszą duszę całkowicie pogrążoną w największej głębi Twego konającego Serca...
Przedstawcie Mu tutaj szczególne prośby, jakie chcecie zanieść podczas tej Godziny Świętej.
(Chwila ciszy)
Jezus: Dzieci moje, czy chcecie ofiarować w sercach waszych bezpieczny przytułek miłości, wierne schronienie, waszemu Bogu, zawsze ściganemu przeklętym huraganem grzechu?...
Nie widzicie wprawdzie Ciała mego w strzępach, a jednak jestem biczowany bez przerwy!...
Nie oglądacie mego Oblicza zalanego łzami, lecz ciernie stokroć boleśniejsze, chociaż niewidzialne, wbijają się coraz głębiej w moje Ciało...
Nie macie przed oczyma widoku mojego, śmiertelnego ucisku i konania w Ogrojcu, jednak niewymowne gorycze tej agonii wypełniają ciągle, aż po brzegi, kielich mego opuszczonego Serca...
Grzech nie daje Mi ani chwili wypoczynku, powiększając moje boleści... Nieprawość, jak strumień wezbrany, zalewa dziś ziemię, by unicestwić owoce odkupienia, dokonanego za cenę Krwi mojej i aby wytracić dusze!... Tymczasem, cóż mogłem uczynić dla mojego ludu, czego bym nie uczynił?
Przez ofiarę mego Ciała, mojej duszy, mego Serca... przez całopalną ofiarę Kalwarii i ofiarę Eucharystyczną czyż nie wyczerpałem dzieła mojej miłości?...
A mimo to grzech, jak podmuch piekielny, przenika do sumień i gasi w nich życie miłości, które jest Moim życiem i chwałą mego Imienia!...
Wy więc, przyjaciele moi, otwórzcie Mi bezzwłocznie ukochane schronienie waszych serc... Dajcie Mi przytułek przed zimną i ponurą nocą grzechu, która ogarnia świat... Wyciągnijcie do Mnie ramiona, jak dzieci do swojego Ojca...
Zbrodnie każdego dnia, na kształt tysięcy strzał, przebijają bezlitośnie moje znękane Serce!... Ach, dajcie czuły, serdeczny przytułek w waszych współczujących sercach Zbawcy znieważanemu i prześladowanemu bezustannie...