Jedni księża powiedzą: "Bardzo niebezpieczni! Nie chcę charyzmatyków w swojej parafii". Inni księża robią wszystko, aby ich parafia miała charyzmatyków. Kto z nich jest prawdziwym katolikiem? W Kościele katolickim jest miejsce dla wszystkich. Źle natomiast się dzieje, gdy jedni nastawiają się przeciw drugim.
Charyzmaty mogą wydawać się niebezpieczne, ponieważ nie są podporządkowane logice skuteczności sakramentalnej. Przy sakramentach wierzymy, że coś się wydarzyło, nawet jeśli nie widać żadnego owocu i skutku czynności sakramentalnej. Ktoś wyszedł od spowiedzi uwolniony (bo sakrament spowiedzi uwalnia), wraca do domu i znowu ciężko grzeszy. Ten grzech nie świadczy o braku skuteczności w sakramencie spowiedzi. W charyzmatach jest inna logika - patrzymy na owoce. Jeśli ktoś wyjdzie po modlitwie o uwolnienie i zacznie robić coś, od czego miał być wolny, powiemy, że modlitwa była nieskuteczna, ewentualnie że uwolnienie nie było całkowite.
Jesteśmy w Kościele przyzwyczajeni do logiki …Więcej

Do wyrażenia „Kościół Chrystusowy” jesteśmy przyzwyczajeni, natomiast słowa „Kościół Ducha Świętego” brzmią niezwykle. Jaki to Kościół? — na Ducha Świętego powołują się chętnie sekty. Tymczasem, jeżeli Kościół jest Chrystusowy - to znaczy ustanowiony przez Chrystusa i cieszący się obecnością Chrystusa - jest też Kościołem Ducha Świętego, którego Chrystus nam posłał. Pismo Święte i wiara Kościoła mówią, że Duch Święty działa w Kościele od jego początku po dzień dzisiejszy i że właśnie On otwiera nam oczy na Chrystusa, Syna Bożego i na całą Bożą prawdę.
Dlaczego nie wystarczy powiedzieć „Kościół jest Chrystusowy”? Byt swój zawdzięcza przecież dziełu zbawczemu Jezusa Chrystusa. Jezus określił formę widzialnego Kościoła powołując apostołów z Piotrem na czele i ustanawiając sakramenty. Przyszłą wspólnotę określił jako „moje zgromadzenie”, „mój Kościół” (Mateusz 16,18); Nowy Testament widzi Kościół jako Ciało Chrystusa. Kościół głosi Jego naukę i żyje Jego łaską. Chrystus aż do dopełnienia …Więcej

KAZANIE WYGŁOSZONE W KOŚCIELE TIMES SQUARE W NOWYM JORKU – 10 marca 2008 - "A cup of trembling"
David Wilkerson
KUBEK DRŻENIA
„Obudź się, obudź się, oblecz się w siłę, tyś, ramię Pana! Obudź się jak za dni dawnych, jak w czasach odległych! Czy to nie tyś rozłupało potwora, przeszyło smoka morskiego?... Zerwij się, zerwij się, powstań, Jeruzalemie, któreś piło z ręki Pana kubek jego gniewu, wychyliło do dna kubek odurzającego napoju!...
Tak mówi twój Wszechmogący Pan i twój Bóg, który broni sprawy swojego ludu:
Oto biorę z twojej ręki kubek odurzającego napoju, kubek mojego gniewu, już z niego pić nie będziesz! (Izajasz 51:9,17,22).
W tym mocnym proroctwie Izajasz mówi nam, że Bóg włożył w ręce wszystkich narodów „kubek gniewu.
Oto biorę z twojej ręki kubek odurzającego napoju, kubek mojego gniewu, już z niego pić nie będziesz! (Izajasz 51:9,17,22). Ten kubek, to dzieło Pana i jest napełniony winem strachu, beznadziejności i zakłopotania. Izajasz pisał do ludzi, którzy byli w niewoli w …Więcej

Jacek Krzysztofowicz OP
Michał Romanek OP
Księga Syracha jest głównie zbiorem nauk i pouczeń moralnych kierowanych do pobożnych Izraelitów. Znaczna ich część stanowią wskazówki dotyczące stosunków z konkretnymi grupami społecznymi sklasyfikowanymi według ich statusu w Izraelu i według ich odniesienia do adresatów-Księgi. W ramach tychże wskazań Syrach poświęca pewna część swoich rozważań zagadnieniu stosunku do przyjaciół. Nie stanowią one zbyt obszernego materiału. Spośród przeszło 1350 wierszy Księgi, o problemach związanych z przyjaźnią traktuje ledwie kilkadziesiąt. Fragmenty poświęcone temu zagadnieniu nie zajmują w Księdze jakiegoś szczególnego miejsca. Jest ich w sumie 21, rozsianych na przestrzeni całej niemal Księgi (między rozdziałem 5 a 42). Zaledwie w pięciu spośród nich (6,5-17; 12,8-18; 22,19-26; 27,16-21; 37,1-6) Autor omawia ten temat w sposób dokładniejszy, poświęcając mu szczególna uwagę. W pozostałych wypadkach sformułowania dotyczące przyjaźni są fragmentami całości …Więcej

o sztuce czytania
„Tak mówi Pan…”
„odwrócił się do ściany (…) i płakał (…) rzewnie”
„Tak mówi Pan”
„widziałem Twoje łzy”
„nie czytaliście?”
„Albo nie czytaliście?”
Tak, przyznaję – dziwny początek. /.../ W kontekście tych słów i wydarzeń przyszła mi myśl, że Bóg nie potrzebuje mojego CV. Nawet zdjęcie to dla Niego za mało. On chce spojrzeć, spotkać się z moją twarzą – to jest Jego droga do człowieka. Spojrzeć na twarz… Najłatwiej pewnie byłoby ująć działanie Boga w kategoriach sądu. Kartka papieru dzielona na 2 strony. „Winien” – „ma”. Podsumowanie – i już mamy wieczny los delikwenta. Brrr… powiało grozą… Dzięki Bogu, Bóg jest inny. Gdyby tylko tak patrzył nie dostrzegłby łez Ezechiasza. Nie dostrzegłby żadnej łzy człowieka. To znaczy, może i by zobaczył – ślady łez na kartce papieru z zapisanym wyrokiem na człowieka. Nie powiedział jednak „widziałem ŚLADY Twoich łez”. Wyraźnie – „widziałem Twoje ŁZY”… Widziałem, widzę Twoją twarz. Oczy, usta, nos. Kąciki ust, gdy próbujesz się uśmiechnąć …Więcej

archiwum.orygenes.pl/Home/przyjaciele-boga
Kto uważnie czyta Pisma [Starego Testamentu], ten pojmuje, że odnoszą się one do Chrystusa i zawierają obrazy nowego powołania. Teraz rozumiemy, czym jest skarb ukryty w roli, czyli na tym świecie. Świat bowiem to rola. A skarb został zaś ukryty w Pismach: figury zapowiadające przyszłość i przypowieści wyrażają to, co w żaden sposób nie mogło być pojęte ludzkim intelektem, zanim nie nastąpił czas wypełnienia zapowiedzi proroków, to jest przyjście samego Chrystusa. Stąd prorok Daniel usłyszał słowa: „Ukryj mowy i zapieczętuj księgę aż do czasu wypełnienia się, aż wielu nauczy się i wypełni poznanie. W nim bowiem, gdy wypełni się rozproszenie, poznają to wszystko” (Dn 12,4-7). Z kolei Jeremiasz pisze: „W czasach ostatecznych zrozumieją te rzeczy" (Jr 23,30). Wszystkie bowiem proroctwa, zanim nie wypełniły się [w Chrystusie], pozostawały dla ludzi zagadką i były pełne dwuznaczności. Kiedy jednak wypełnił się czas i gdy spełniły się wszystkie …Więcej

W doświadczeniu duchowym każdej osoby istnieją chwile, w których Słowo Boże jest jasne, zrozumiałe, można odczuć jego obecność, karmi w nas wielkie pragnienie Boga. Ale są również momenty trudne, naznaczone Jego „milczeniem”.
Wszystko w doświadczeniu chrześcijańskim jest łaską. Zarówno momenty wielkiego światła, gdy rozpoznaje się Słowo Boga, jak i chwile ciemności, jakim towarzyszy odczucie, iż On milczy i jest nieobecny. Prawdopodobnie te momenty „ciszy i nieobecności” są czasem prawdziwej łaski i bliskości Pana. To chwile, w których Bóg jest Bogiem, a człowiek zaczyna rozumieć, że nie może Go zredukować do pojęcia czy też obrazu, który posiada. Jan od Krzyża podkreśla, iż nie należy momentów światła i „smaków duchowych” utożsamiać z większą bliskością czy obecnością Boga. Podobnie ciemności i „czas posuchy” nie świadczą o Jego oddalaniu się. W takich właśnie momentach Bóg z miłością działa w duszy, oczyszczając ją i wspomagając w procesie głębszego poznawania swej boskiej Istoty.
…Więcej